Jak zorganizować... pogrzeb?

ość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży. Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często zna

Jak zorganizować... pogrzeb? pogrzeby gdynia

Podczas mszy świętej

Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b


Techniczne aspekty kremacji

Techniczne aspekty kremacji
Proces kremacji

Nowoczesna kremacja przeprowadzana jest w piecu kremacyjnym ? co najmniej dwukomorowym, którego konstrukcja oparta jest na zasadzie wielokrotnej rekuperacji ciepła, tak usytuowanym i zorganizowanym urządzeniem wprowadzającym, aby rodzina i osoby bliskie miały możliwość, na swoje życzenie, bezpośrednio obserwować wprowadzenie zwłok.

Piec może być zasilany olejem opałowym, gazem ziemnym lub LPG. Proces spalenia odbywa się w pełni automatycznie, a nad jego przebiegiem, czasem trwania i związaną z nim emisją spalin czuwa zintegrowany komputer PLC ? jedynie w starszych modelach operator steruje manualnie pracą pieca za pomocą panelu sterowniczego ? nowe piece są wyposażone w ciekłokrystaliczny ekran dotykowy zamontowany bezpośrednio na piecu ? dzięki czemu nie jest potrzebne dodatkowe centrum sterownicze dla pieca i filtrów spalin.

Spaliny z procesu kremacji przed wydostaniem się do środowiska są dopalane w specjalnej komorze i przez odpowiedni ceramiczny kanał spalinowy, w którym utrzymywana jest temperatura 850 °C i do którego dostarczane są właściwe proporcje tlenu. Tak dopalone spaliny są przekazywane do komina lub opcjonalnie do odpowiednich filtrów.

Prochy osoby skremowanej po spaleniu są jeszcze rozdrabniane w odrębnym urządzeniu, przed umieszczeniem ich w urnie. W starszych piecach granulator był zintegrowany z piecem, jednak ze względu na bezpieczeństwo operatorów, jak i ochronę środowiska, ustawodawcy wielu państw europejskich żądają rozdzielenia tych funkcji. Piec podczas przeprowadzenia kremacji zużywa do 12 kg oleju opałowego, lub 10 m? gazu ziemnego.

W Europie nie są stosowane piece zasilane prądem elektrycznym, mimo iż pierwsze urządzenie tego typu w czasach nowożytnych wyprodukowane przez Siemens było elektryczne. Jest to spowodowane tym, że piece elektryczne są bardzo mało efektywne, a co za tym idzie czas trwania kremacji jest bardzo długi, ale przede wszystkim emitują do środowiska bardzo dużą ilość spalin.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kremacja


Grzebanie zmarłych związane jest z przekonaniem

Pogrzeb w krajach z tradycjami chrześcijańskimi
Palmy i krzyż z nekrologów większości chrześcijan

W kulturach związanych z katolicyzmem, prawosławiem czy protestantyzmem, pogrzeb należy do tzw. sakramentaliów (nie: sakramentów). Grzebanie zmarłych związane jest z przekonaniem, że w końcu czasów przyjdzie Jezus i nastąpi zmartwychwstanie ciał. Zmarłego zwyczajowo chowa się złożonego do trumny w ubraniu, w pozycji leżącej, z rękami splecionymi na brzuchu lub klatce piersiowej. Przyjęło się w tym kręgu kulturowym, aby zmarli w trumnie wyglądali ładnie, dlatego zmarłych poddaje się zabiegom kosmetycznym. W ich przebiegu na ogół maskuje się pośmiertne zmiany twarzy czy jej urazy powstałe w chwili śmierci. Uzupełnia się braki ciała atrapami, masami plastycznymi lub woskiem, o ile była taka potrzeba ze względów estetycznych (dotyczy to braku kończyn).

Trumna ze zmarłym umieszczana jest najczęściej w grobach ziemnych, wykopanych na głębokość ok. 2 m, następnie zasypywanych i przykrywanych nagrobkiem kamiennym lub betonowym. Rodziny bogatych zmarłych składają trumny w murowanych grobowcach, w których można umieścić kilka kolejnych trumien. Wyjątkowo zamożni zmarli bywają składani w monumentalnych grobowcach, rozmiarem i stylem przypominających małe domki, kaplice czy nawet pałace. Każdy grób powinien posiadać opis, informujący o nazwisku osoby pogrzebanej, dacie urodzenia (lub według innego zwyczaju ? wieku w chwili śmierci) i dacie śmierci oraz czasami kilka słów religijnego lub osobistego odwołania się do osoby zmarłej.

W tej grupie kulturowej dopuszcza się również pochówek osoby zmarłej po spopieleniu ciała w specjalnym piecu kremacyjnym (kremacja) i zsypaniu prochów do urny. Stosuje się to zwłaszcza w krajach protestanckich i zlaicyzowanych. Ta forma pogrzebu jest także wybierana, gdy wygląd zwłok sprawia, że nie powinny być pokazywane przed pochówkiem. Konieczne jest jednak pochowanie prochów w całości w jednym miejscu, wykluczone są więc pochówki polegające np. na rozsypaniu prochów w miejscach ważnych dla danej osoby, lub jej rodziny, czy też wrzucenie do rzeki. Motywacja takiej formy pochówku musi być zgodna z zasadami wiary.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrzeb



© 2019 http://gadzetyreklamowe.wroclaw.pl/